Erkek arkadaşımla resmi olarak son üç buçuk yıldır birlikteyiz . İnişler ve çıkışlar, inişler ve çıkışlar ve birçok başarı ve başarısızlıktan geçtik.
Tartıştığımız zamanlara rağmen, ilişkimiz içinde her zaman bırakmanın ve birbirimizden içtenlikle özür dilemenin bir yolunu bulduk. Yapmamamız gereken bir şey söylediğimizde, olmamız gerektiği kadar şeffaf olacak kadar savunmasızız.
Birimiz kötü bir gün geçirdiğinde, birbirimize başa çıkmak için yeterli zaman ve alan verirdik.
Erkek arkadaşım, birlikte olduğum en romantik erkeklerden biri. Ancak ilişkimizi güçlü kılan şey mutlaka bu değil. Aramızdaki bağı kırılmaz kılan, yıllar içinde kurduğumuz dostluktur.
Geri dönemeyeceğimiz bir çizgiyi geçmemizi engelleyen birbirimize duyduğumuz saygı. Ve birlikte yaşadığımız deneyimler, birbirimizin çözülmemiş travmasını ve güvensizliklerini anlamamıza yardımcı oldu.
İlişkimizde, daha iyi bir gelecek için umut, en iyi benliğimize yönelik hayallerimizin ve özlemlerimizin temelini oluşturur.
Arkadaş olarak başlamamış olsak da, aramızdaki bağ, birbirimizi fiziksel görünümümüzün ötesinde görmemizi sağladı. Kıvılcım, anlayışla iletişim kurmamızı sağlar ve oluşturduğumuz yakınlık bize günün sonunda insan olduğumuzu hatırlatır.
Bize her güzel dış görünüşün arkasında kusurlu bir insan olduğunu hatırlatır. Arkadaşlığımız, ilişkimizi diğerlerinin hayatta kalamadığı düşüşlerden kaçınılmaz olarak korudu.
Tartışmalar sırasında bize affetmeyi öğretti, birbirimizi incittiğimizde bize ikinci bir şans verdi ve yanlış yaptığımızda itiraf etmemiz için bize bir dürüstlük evi sundu.
Üstelik erkek arkadaşımla kurduğum dostluk, geçmiş ilişkilerimin neden hep başarısız olduğunu görmemi sağladı.
Eski sevgililerimi gerçekte kim olduklarını görmedim – bunun yerine onları ne olmalarını istediğime dair bir fikir olarak gördüm.
Hayal ettiğim varlığa fazlasıyla aşık olduğum için onların gerçek benliklerini asla öğrenemedim. Esasen, neredeyse hiç tanımadığım biriyle bir gelecek hayal ettim. Onları arkadaşım olarak görmedim.
Bu yüzden onlara hak ettikleri saygıyı göstermedim. Onlara da sevildiğini hissettirmek için çaba sarf etmeden çok fazla şey bekledim. Bu yüzden, şimdiki anı takdir etmeden her zaman bir sonraki ana acele ediyor gibiydim.
Aşkın mum ışığında akşam yemekleri, gül buketleri ve pahalı hediyelerle dolu olduğuna inanırdım. Bu ilişkilerin uzun ömürlü sayılması için mükemmel olması gerekiyordu, çünkü onları kendimde sevmediğim her şey için bir koltuk değneği olarak görüyordum.
Tüm kutularımı işaretleyen adamı bulsaydım, sonsuza kadar mutlu yaşardık, değil mi? Hepimizin inandığı şey bu. Ama aşk, zor zamanlara birbirimizden vazgeçmeden katlanmaktır .
Aşk, diğer kişinin farklılıklarına karşı sabırlı olmaktır. Ve aşk, kalbini kırabileceklerini içgüdüsel olarak bilerek ama kırmayacağına güvenerek başka birine kalbini emanet etmektir.
Şu anki ilişkimdeki dostluk, var olduğunu hiç düşünmediğim aşkı yaşamamı sağladı.
En basit anları en tatlı anlarına, en küçük nezaket hareketlerini en büyük sevgi gösterilerine ve en plansız saniyeleri sevdiğim biriyle yaşadığım en mutlu anlara dönüştürdü.
