Beni gerçek hayatta tanıyan (hatta sosyal medyada benimle bağlantısı olan) herkes, iyi ya da kötü, sonsuz bir iyimser olduğumu söyleyecektir. Hayatımı gümüş astara bakarak yaşamayı seçiyorum.
Birçok durumda, insanlar bana her zaman nasıl bu kadar pozitif kaldığımı sordular. Gerçekten bunu ben yapmıyorum.
Genel varsayım, herhangi bir duruma olumlu tarafından bakabileceğime göre, bir şekilde gerçeklikten kaçıyor olmam gerektiğidir. Belki de gerçeği anlayamayacak kadar safım, çok tecrübesizim ya da gül rengi gözlük takmaya çok alışkınım. Belki de görmek istediklerim yüzünden o kadar körüm ki “gerçek dünyayı” göremeyeceğim ya da göstermeyecekler.
Gerçek – gerçek gerçek – iyi ile birlikte kötüyü de yaşadım. Kalbimi milyonlarca parçaya ayırdım. Ertesi gün nasıl kalkacağımı sorguladım. Sorunlarımla yıkıcı yollarla başa çıktım.
İlerlemek için duygusal kapasiteye sahip olup olmadığımı merak ettim. Boş bir bardak viskiye baktım ve neyi yanlış yaptığımı merak ettim. Ve finansal olarak, eve gitmek için arabama nasıl yeterince benzin koyacağımı merak ettim.
Yatmakla ayağa kalkıp savaşmak arasında bir seçim yapmam gerekiyordu. Büyük resme bakmam ve istediğim hayatın önümde olmayacağını anlamam gerekiyordu. Mutluluk sadece önümde görünmeyecek.
Her gün kendim için bu gerçeği seçiyorum. Belki de dünyaya bakıyorum ve çoğu insanın mutsuz olduğunu fark ediyorum. Çoğu insan üzgün. Çoğu insan işlerinden nefret eder. Gidişatlar. Arabaları ve kıyafetleri.
Hiç trafikte oturup gerçekten etrafa baktınız mı? Yani gerçekten, gerçekten, insanlara baktın mı? İç karartıcı ve kasvetli.
Pek çok insan dövüldü, cesareti kırıldı, umutsuz ve sadece üzgün. Kırılmış hayalleri, kırılmış umutları ve kırılmış hayatları var. Rutinlerini yaşarlar ve bu gerçekliğin dışında kalan her şey bir hayal dünyasıdır. Gerçekten mutlu olan kimse, onlarla aynı dünyada yaşamamalıdır, çünkü öyle bir şey yok.
Öyleyse neden bazı insanlar gerçekten, dürüstçe mutlu olabilir? Bu kadar sık pozitif kalmam nasıl mümkün olabilir? Bir kişinin gerçekçi olduğu kadar sonsuz bir iyimser olma yeteneğini özetleyen basit bir kelime var: Perspektif.
Perspektif, neyin “önemli” olduğunu ve neyin olmadığını ayırt etme yeteneğidir. Savaşlarınızı seçme yeteneği, tabiri caizse. Olayları küçük bir balonun içinde nasıl göründüklerini değil, daha büyük bir ölçekte nasıl olduklarını görme yeteneği.
Dünyanın ve evrenin gerçekliği ve türümüzün her gün kendisi için yarattığı insan yapımı çatışmalar. Ve bu sorunları oldukları (ya da olmadıkları) için tanıma yeteneği.
Perspektif, strese girmememin ve sevdiğim insanlara çabuk yaklaşmamın nedenidir. Bu yüzden günümün stresli kısımlarını keyifli kısımlarından ayırabiliyorum. İşten sonra rahatlayabilmemin, akşam yemeğine çıkabilmemin ve günün gerilimlerini boş zamanıma sızmalarına izin vermeden unutabilmemin nedeni bu.
Her şeyi perspektif içinde tutmak ve dünyanın büyük bir bölümünün asla sahip olamayacağı bir arabada eve gittiğimizi, dünyanın çoğunun asla yaşayamayacağı bir eve gittiğimizi ve dünyanın çoğunun asla tadamayacağı yemekleri yediğimizi anlamak, şikayet etmek için harika bir ilk adımdır. Daha az ve daha çok yaşamak.
Eksik olan her şeyi fark etmeyi bırakıp, sahip olduğumuz her şeyi takdir etmeye başlamak. Bizden nefret edenlerden nefret ederek zaman kaybetmeyi bırakmak ve bizi seven insanları sevmek için daha fazla zaman harcamak. Sorun aramayı bırakıp birlikte çözüm aramaya başlamak.
Yaşamak, sevmek, yolculuğu deneyimlemek. Sabah işe giderken sevdiğiniz şarkının sesini açmak için çünkü kimse işe giderken mutsuz olmanız gerektiğini söylemedi. O şarkıyı bu kadar yüksek sesle haykırmak için camlarınız patlıyor.
Yanındaki somurtkan kişiye gülümsemek. Markette yanından geçen kişiye merhaba demek için. Sırada arkandayken birinin kahvesinin parasını ödemek için. Hiç kimse senin mutsuz olman gerektiğini söylemedi.
Ebedi bir iyimser olmanın sırrı basittir: Bunu kendin seç.
Depresyona gireceksin, üzüleceksin, hayatta zorluklarla karşılaşacaksın ama her seferinde diğer taraftan daha güçlü çıkacağını bileceksin. Bu sizseniz, tebrikler! Optimism üyelik kartınızı kapıda teslim alabilirsiniz.
Ne yaşadığınızdan bağımsız olarak – sonunda – mutlu olabilirsiniz. Hayat seni sınayacak ve sana meydan okuyacak ama seni asla yenemeyecek. Her zaman şunu hatırla: Zor zamanlar düzelir, ama zor insanlar düzelmez.
